NU WORDEN ZE PAS ECHT GEZIEN…

 

Niet gezien in het verleden…

In het gezin…

Van generatie op generatie

Liet zich steeds hetzelfde zien.

 

Bij de vrouw..

 

Maar het ging verder terug

Het ging terug naar vorige levens.

 

Niet… nooit gezien als de echte vrouw

Die de gaven van het helen in zich had

Om vanuit haar liefde daarmee de mensen te helpen,

Te ondersteunen.

 

De helende vrouw..

De empathische vrouw

De mystieke vrouw

De liefdevolle vrouw

De oprechte vrouw..

 

De gaven die ze in zich had, mochten niet worden gezien

Want.. werden ze gezien, dan wachtte de brandstapel

Of een diepe put…

 

Ja.. gezien werd ze …

Maar als een heks, een slechte vrouw,

Een gemene tovenares..

Gevuld met demonen.

 

Deze vrouw…

Werd geslagen met dikke touwen, gegeseld

Met brandende stokken langzaam gemarteld, diep verwond

En .. in het vuur gegooid.

 

Het lichaam … misbruikt…. mishandeld..

 

Deze vrouw bleef sterk… Rechtop staan..

Tijdens haar gruwelijke lijdensweg.

Tot de laatste minuut van haar leven..

Tot de vreselijke dood haar wachtte.

 

Ze zou haar gaven in een volgend leven

Nooit meer laten zien..

In de levens die volgden..

 

Ze werd vernederd,

Gestenigd.

 

Wat deden de mannen?

 

Niets…

Ze waren belust op hun macht

En op de onmacht van de vrouw..

 

Belust en zegevierend lieten zij zich

Door het ego bevredigen

In het doen en laten..

In hun acties..

 

Maar…. Niet alle mannen waren belust.

Niet alle mannen gooiden zich in de strijd

Om deze wijze vrouwen te verkrachten,

Te mishandelen,

Eindigend op de brandstapel ,

Wachtend op de dood.

 

Er was een innige verbondenheid

Tussen deze wijze spirituele vrouwen

En die kleine groep mannen van toen.

 

Het was de spiritualiteit die hen verbond

De wijsheid die ze samen deelden

De oude wijsheid van eeuwen geleden

Levend in hun innerlijke wereld.

 

Deze mannen leefden net zoals

Deze vrouwen vanuit hun hart.

 

Zij hielden zich op de achtergrond

Als er weer vrouwen op de brandstapel terecht kwamen

Of mishandeld werden

En hun lichaam behangen met stenen

in een diepe put werd gegooid.

 

Maar op een dag gebeurde er iets…..

 

Deze mannen die zich altijd op de achtergrond hielden

Werden naar voren geroepen.

Zij kregen de opdracht deze vrouwen

Te stenigen, te slaan met ijzerstaven en

Met brandende stokken.

 

Ze vielen op hun knieën ..

Prevelden gebeden.

 

Ze keken omhoog naar de hemel

En zeiden:

“God… zij met ons en met deze onschuldige vrouwen.

Met deze vrouwen vervuld van een liefde

En een wijsheid.. zo oud..”

 

Zij weigerden hun opdracht uit te voeren.

 

Deze krachtige, liefdevolle, wijze

oprechte mannen wachtten

hetzelfde lot als deze vrouwen.

 

Ze moesten zich op die dag uitkleden

En werden verwond door de fakkels,

door de vuurstaven

Gemarteld met ijzeren staven

En gestenigd…

 

En toen… werden ze

Op het vuur gegooid,

Dat hoog oplaaide..

 

Deze vrouwen en mannen

Gevuld met de gaven om te helen..

 

Hun zielen reisden samen terug

Naar de wereld van het licht.

 

Daar verenigden ze zich

En zouden in een later leven

In een andere vorm

Terugkeren op deze aarde..

In deze wereld van nu.

 

Het is zo mooi om te voelen en te weten

Dat de zielen van deze mannen en vrouwen

Elkaar nu weer terugvinden, ontmoeten.

 

Om samen hun helende gaven liefdevol

Te omarmen

En in vrijheid te kunnen laten stromen

Voor de mensheid in de huidige wereld ..

 

Na alle lessen die geleerd zijn,

De testen die zijn doorstaan,

Het karma dat is ingelost

 

Het vuur van de brandstapel

Dat is geblust..

 

Is er een ander prachtig vuur

In beweging ..

 

In de binnenwereld

Van deze vrouwen en mannen

Die dit vuur voorgoed in alle hevigheid

Ongeremd kunnen laten branden..

 

Hun spirituele gaven

Door en in hun vereniging en samensmelting

Met elkaar

Kunnen groeien en bloeien

Als nooit tevoren

 

In hun vermogen van een

Ongekende gezamenlijke kracht

Vertegenwoordigd en gevoeld

In hun hele wezen.

 

Eindelijk….

Nu … pas nu…

kunnen en worden ze gezien

in hun volle oprechte kracht

verweven met een innerlijke zachtheid

 

in een samenwerking

in vrijheid, zonder beperkingen

 

Ze kunnen nooit meer

over het hoofd worden gezien..

 

Nu worden ze pas echt gezien..

In deze tijd…in dit leven…

 

Voorgoed…

 

Hetty Aarts

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.