EEN NIEUW LEVEN WACHT..

En dan opeens ben ik weer terug… thuis… na een onvergetelijk verblijf in KATHARENLAND.

Thuis… wat nu zo anders voelt als voorheen. In mij… maar ook in mijn huisje…

De sfeer… de energie is anders… Het is de energie van daar… van haar… van Maria Magdalena.. die zich in mij genesteld heeft… Ik voel de magie.. de zachtheid.. de harmonie..

En… ik besef… Er was een leven voor deze reis… en een nieuw leven.. na deze reis. Ik ben een totaal nieuwe wereld binnengestapt. Een wereld die ik diep in mij al duizenden jaren kende… en die lag te wachten om herontdekt te worden.

Ik kijk naar het beeld van Maria Magdalena, dat meegereisd is naar huis.. niet alleen in deze vorm.. nee.. ze heeft zich nog meer verankerd in mijn hart… gebaad in diepe liefde en licht… De verbinding met haar is intenser geworden.

Ik kan het nog niet helemaal bevatten, er is zoveel in mij gebeurd…

Om me heen kijkend, gevuld met gevoelens van dankbaarheid komen alle dagen in beleving weer voorbij.

Iedere dag was een stap op weg naar het onbekende.. naar een nieuwe wereld in mij die haar uitstraling zal laten voelen in de wereld buiten mij… het was het onverwachte.. maar vooral het overwinnen van mijn angsten, het helen van een vorig leven.. en de diepere lagen van de wonden in dit leven.

Ik mocht ‘zien’, ‘voelen’ en ‘horen’ … Meerdere malen voelde ik zoveel verdriet, pijn en zag hartverscheurende gebeurtenissen, uit de tijd.. de geschiedenis van de Katharen.. maar niet alleen dat. Er was ook een ‘thuiskomen’.. dat geborgenheid in zich droeg.

Wanneer ik in de ochtend op het terras van ons huis naar de bergen keek, en de zon haar stralen hierop scheen.. of de momenten dat een mistsluier de verschillende delen van de bergen omarmde, dan was er harmonie, vrede en een intense rust in mij.

De energie is er zo anders… Ik voelde me opgetild worden … als vanzelf… stromend… verhogend in een frequentie, die me in liefde omarmde.

Ik heb daar veel beleefd… De komende dagen zullen de woorden komen en in een verhaal gegoten gaan worden… Het juiste moment hiervoor komt… ik voel me geleid.

Maar één ding wil ik nu met jullie delen.

Het was woensdag 13 september 2023. Deze dag veranderde voorgoed mijn leven. De klim naar de grotten van Maria Magdalena… Ik wist niet wat ik kon verwachten. Ik mocht het niet weten. Want ik was er dan zeker niet aan begonnen. Dus het was duidelijk.. ik moest dit doen..

Ik werd verwacht, daar boven, dat voelde ik zo sterk. Het werd de dag van afzien, van het overwinnen van mijn angsten… de angst voor hoogtevrees stierf, tijdens het lopen langs de afgrond.

De klim naar de eerste grot.. benam mij de moed voor even, maar al snel herpakte ik me. Ik wilde en zou dit doen… De kracht in mij groeide, hoewel ik meerdere malen uitgleed op de stenen op weg naar boven..

Ik ben zo ontzettend blij dat ik deze klim heb gemaakt. Naar de drie grotten. De derde grot voelde zo bijzonder.. zo speciaal. We waren met negen vrouwen … de energie.. zo zacht en tegelijkertijd zo krachtig.

Harmonie… en zij was bij ons… Maria Magdalena… haar wonderschone energie. Ik voelde haar blijheid, dat we er eindelijk waren. Ze had ons verwacht. Haar liefde liet zich zo helder en intens voelen. De energie was zo magisch… De klim naar boven was ik vergeten… de inspanning had plaats gemaakt voor een heerlijke ontspanning.

Ik zag het voor me.. hoe Maria Magdalena hier had gezeten.. in stilte… verbonden met de bron. Deze grot, waar tijd en ruimte wegvallen. Diep ontroerd… wist en voelde ik dat hier op deze plek ‘iets’ nieuws in mij geboren wilde worden.

De tocht naar beneden vergde voor mij nog inspanning.. Soms gleed ik weg..

Zoals ik meerdere malen in mijn leven ben uitgegleden en altijd kwam het toch weer goed. Het vertrouwen dat er was… zorgde hiervoor.

En nu ook.. de overtuiging en kracht in mij groeiden op dit moment tot een voor mij ongekende hoogte.

Die avond… voelde ik de trots voor mezelf.. Ik huilde tranen.. tranen van geluk… de liefde voor mezelf groeide … de intensiteit ervan.. de diepte… Jeetje.. ik had het toch maar gedaan. Het voelde als een inwijding… een hergeboorte van mezelf.

Die nacht gebeurde er iets heel moois. Ik werd opeens wakker en iets zei me dat ik me om moest draaien.. Mijn blik was op de gang gericht. Dan.. opeens verschijnt er tweemaal achterelkaar heel snel een helder wit licht… Ik ben verrast. Terwijl ik dan klaarwakker ben, voel ik de boodschap ervan. De liefde, de vreugde … worden me getoond..

“Vandaag ben je ingewijd,” wordt er diep in mij gefluisterd… Overweldigd door gelukzalige emoties en intense dankbaarheid staar ik in het donker en realiseer me dat de weg naar het onbekende, in vertrouwen de mooiste weg is in mijn leven…

Wandelend op de weg naar het onbekende, voel ik de onvoorwaardelijke liefde in dit moment als nooit tevoren …

Ik kijk weer naar het beeld van Maria Magdalena… een onbeschrijflijke liefde stroomt door me heen… De tranen vloeien over mijn wangen… Dankjewel vanuit het diepst van mijn hart dat ik dit mocht ervaren…

Het is de onvoorwaardelijke liefde… voor altijd…het is het enige pad dat telt…

Vanaf nu tot in eeuwigheid…

Hetty