De wijsheid van de ziel

DE WIJSHEID VAN DE ZIEL

Ik sluit mijn ogen

En verdwijn in de stilte naar de stilte diep in mij..

Hier vertoef ik vaker.

Ik voel me er thuis.

Steeds meer kan ik hier zien en voelen..

 

Het duurt niet lang of de geur van oude boeken

dringt mijn neus binnen..

 

De geur die ik me zo goed herinner

Van de tijd… van lang geleden..

De tijd… de oude boeken van mijn vader

 

Boeken doordrenkt met spirituele kennis

Met kennis.. van de wijsheid die in ons woont…

Al eeuwenlang..

 

De boeken … de geur van de oudheid..

Verkleurd…verkreukeld en hier en daar gescheurd ..

 

De vouwen… versleten..

Dit geeft ze iets moois…

Het is juist de oudheid die de boeken zo siert…

 

Het brengt me bij de ziel..

De ziel.. die ook al in vele vormen heeft gewoond..

 

Door de tijd heen…door  de vele levens… kwamen er barsten… scheuren.. kneuzingen… en wonden … ontstaan door het verdriet en de pijn..

 

Deze kwetsuren lieten groeven en littekens achter.

 

En het is die bijzondere eeuwigdurende veranderende tekening van de ziel die hem zo mooi maakt..

Het is de uitstraling van de oudheid die de ziel zo siert…

 

De innerlijke wijsheid…. Het vormt ons…

In ons stroomt het water….

De golven van de ware kennis…

 

De kennis die onophoudelijk steeds op een andere manier omhoog wil komen…

Die door ons heen vloeit en zich uit in ons doen en laten… in onze creativiteit… in ons ZIJN…

 

Op haar eigen unieke wijze…

Immers… iedere ziel is uniek…

 

Je leest “het” in de ogen van de ander…

Daar kijk je in die ziel..

Daar vang je een glimp op…

Van de barsten, van de groeven..

Van de schoonheid die dit biedt..

 

In die ogen ‘voel’ je de ziel..

Raak je hem aan…

 

De ziel met al het moois…

De vergoten tranen..van het verdriet

De sprankeling van liefde en geluk…

 

Onzichtbaar..

 

‘Kijk’ jij in het meer van die wijsheid…

De wijsheid.. die ‘daarin’ verborgen ligt…

 

Het is de wijsheid van de ziel…

 

Hetty Aarts